دل نوشته ها
به نام خدا
یه رفیق بودی و صدتا دردسر بو دی و اما....
از تو هیچوقت نبریدم،تو رو از خودم میدیدم.....
پشت سر همه غریبه،روبه روم دیدم فریبه.....
اما فکر کردم کنارم،شونه های یک رفیقه.....
داشتم اشتباه میکردم....
تو رفیق من نبودی....
من تا اخر با تو بودم ....
تو از اولم نبودی....
داشتم اشتباه میکردم.....
که تموم زندگیمو،من به دستای تو دادم.....
حالا اینجـــــــــــــااااااااااا.........
تک و تنــــــــــــــهـــــــــــــااااااااااااا.......
برگ خشک بی درختی غرق بادم.....
نوش جونت اگه بردی.....
نوش جونت هر چی خوردی.....
تورو هیچوقت نشناختم.......
نوش جونم اگه باختم....
تو منو ساده گرفتی....
زدی رفتی مفتی ،مفتی.....
اما اون روزو میبینم .....
که به زانوهات می افتی.....
تو به زانوهات می افتــــــــــی....
درج شده توسط : خانم میرزاجانی
"چشم چشم دو ابرو"
چشم چشم دو ابرو.نگاه من به هر سو.پس چرا نیستی پیشم؟
نگاه خیسه تو کو؟!!
گوش گوش دوتا گوش.دو دست باز یه آغوش.بیا بگیر قلبمو...
یادم تو را فراموش!!!
چوب چوب یه گردن.جایی نری تو بی من.دق می کنم میمیرم...
اگه دور بشی از من!!!
دست دست دوتا پا.یاد تو مونده اینجا.یادت میاد که گفتی:
بی تو نمیرم هیچ جا!!!
من؟ من؟ یه عاشق...
همون مجنون سابق!!!
چشم چشم دو ابرو.نگاه من به هر سو.پس چرا نیستی پیشم؟
نگاه خیسه تو کو؟!!
گوش گوش دوتا گوش.دو دست باز یه آغوش.بیا بگیر قلبمو...
یادم تو را فراموش!!!
چوب چوب یه گردن.جایی نری تو بی من.دق می کنم میمیرم...
اگه دور بشی از من!!!
دست دست دوتا پا.یاد تو مونده اینجا.یادت میاد که گفتی:
بی تو نمیرم هیچ جا!!!
من؟ من؟ یه عاشق...
همون مجنون سابق!!!
درج شده توسط : آقای نورعلی
نماد عشق؛ حسین/ساقی عشق؛عباس/راوی عشق؛زینب/شاهد عشق؛سجاد
//کاروان عشق و عاشقی از راه رسید//
//کاروان عشق و عاشقی از راه رسید//
درج شده توسط : خانم سارا خیری
تا که پرسیدم ز منطق؛عشق چیست؟ در جوابم این چنین گفت و گریست:لیلی و مجنون همه افسانست؛ عشق تفسیری از عباس و حسین است.
درج شده توسط : خانم سارا خیری
"چقدر سخته"
چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدیدو بجاش یه زخم همیشگی رو قلبت بهت هدیه داد زل بزنی و بجای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی.حس کنی که همیشه دوسش داری...
چقدر سخته سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یبار زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده بود...
چقدر سخته که تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش.چیزی جز سلام نتونی بگی...
چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته گل آرزوهات تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی:
گل من باغچه ی نو مبارک...!
(فروغ فرخزاد)
چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدیدو بجاش یه زخم همیشگی رو قلبت بهت هدیه داد زل بزنی و بجای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی.حس کنی که همیشه دوسش داری...
چقدر سخته سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یبار زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده بود...
چقدر سخته که تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش.چیزی جز سلام نتونی بگی...
چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته گل آرزوهات تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی:
گل من باغچه ی نو مبارک...!
(فروغ فرخزاد)
درج شده توسط : آقای نورعلی
عجب صبری خدا دارد !
اگرمن جای او بودم به عرش کبریایی
با همه صبر خدایی تا که می دیدم
عزیز نا بجایی ناز بر یک نارواگردیده
خواری می فروشد گردش این چرخ را
وارونه می کردم
عجب صبری خدا دارد !
اگرمن جای او بودم که می دیدم
مشوش عارف و عامی زبرق فتنه ی
این علم عالم سوز مردم کش به جز
اندیشه عشق و وفا معدوم هر فکری
دراین دنیای پرافسانه می کردم
عجب صبری خدا دارد!
چرا من جای او باشم
همین بهتر که اوخود جای خود
بنشسته وتاب تماشای تمام
زشتکاریهای این مخلوق را دارد
وگرنه من به جای او چو بودم
یک نفس کی عادلانه سازشی
با جاهل و فرزانه می کردم
عجب صبری خدا دارد !
عجب صبری خدا دارد !
< معینی کرمانشاهی >
اگرمن جای او بودم به عرش کبریایی
با همه صبر خدایی تا که می دیدم
عزیز نا بجایی ناز بر یک نارواگردیده
خواری می فروشد گردش این چرخ را
وارونه می کردم
عجب صبری خدا دارد !
اگرمن جای او بودم که می دیدم
مشوش عارف و عامی زبرق فتنه ی
این علم عالم سوز مردم کش به جز
اندیشه عشق و وفا معدوم هر فکری
دراین دنیای پرافسانه می کردم
عجب صبری خدا دارد!
چرا من جای او باشم
همین بهتر که اوخود جای خود
بنشسته وتاب تماشای تمام
زشتکاریهای این مخلوق را دارد
وگرنه من به جای او چو بودم
یک نفس کی عادلانه سازشی
با جاهل و فرزانه می کردم
عجب صبری خدا دارد !
عجب صبری خدا دارد !
< معینی کرمانشاهی >
درج شده توسط : خانم بنایی
"چقدر سخته"
چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدیدو بجاش یه زخم همیشگی رو قلبت بهت هدیه داد زل بزنی و بجای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی.حس کنی که همیشه دوسش داری...
چقدر سخته سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یبار زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده بود...
چقدر سخته که تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش.چیزی جز سلام نتونی بگی...
چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته گل آرزوهات تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی:
گل من باغچه ی نو مبارک...!
(فروغ فرخزاد)
چقدر سخته تو چشای کسی که تمام عشقت رو ازت دزدیدو بجاش یه زخم همیشگی رو قلبت بهت هدیه داد زل بزنی و بجای اینکه لبریز کینه و نفرت بشی.حس کنی که همیشه دوسش داری...
چقدر سخته سرتو باز به دیواری تکیه بدی که یبار زیر آوار غرورش همه ی وجودت له شده بود...
چقدر سخته که تو خیالت ساعتها باهاش حرف بزنی اما وقتی دیدیش.چیزی جز سلام نتونی بگی...
چقدر سخته وقتی پشتت بهشه دونه های اشک گونه هات خیس کنه اما مجبور باشی بخندی تا نفهمه که هنوزم دوسش داری...
چقدر سخته گل آرزوهات تو باغ دیگری ببینی و هزار بار تو خودت بشکنی و اونوقت آروم زیر لب بگی:
گل من باغچه ی نو مبارک...!
(فروغ فرخزاد)
درج شده توسط : آقای نورعلی
دوستان شرح پریشانی من گوش کنید داستان غم پنهانی من گوش کنید قصه ی بی سروسامانی من گوش کنید گفتگوی من و حیرانی من گوش کنید ((شرح این آتش جانسوز نگفتن تا کی؟ سوختم سوختم این سوز نهفتن تا کی؟)) روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم ساکن کوی بت عربده جویی بودیم عقل و دین باخته دیوانه ی رویی بودیم بسته سلسله ی سلسله مویی بودیم ((کسی در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود یک گرفتار از این جمله که هستند نبود)) نرگس غمزه زنش این همه بیمار نداشت سنبل پر شکنش هیچ گرفتار نداشت این همه مشتری و گرمی بازار نداشت یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت ((اول آنکس که خریدار شدش من بودم باعث گرمی بازار شدش من بودم)) عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او داد رسوایی من شهرت زیبایی او بس که دادم همه جا شرح دلآرایی او شهر پر گشت ز غوغایی تماشایی او ((این زمان عاشق سر گشته فراوان دارد کی سر برگ من بی سر و سامان دارد)) پیش او یار نو و کهنه هر دو یکی ست نغمه ی بلبل و فریاد زغن هر دو یکی ست ((این ندانست که قدر همه یکسان نبود زاغ را مرتبه ی مرغ خوش الحان نبود)) گر چه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت شد آزرده و آزرده دل از کوی تو رفت با دل پر گله از ناخوش خوی تو رفت ((حاش لله که وفای تو فراموش کند سخن مصلحت آمیز کسان گوش کند)) ا
درج شده توسط : خانم سارا خیری
ما از دور ترین راه امدیم؛ بی انکه خواسته باشیم/ما از دورترین راه رفتیم ؛بی انکه خواسته باشیم/کاش یک لحظه می خواستیم که با هم باشیم/کاش کسی سروش با تو بودن را به من مژده می داد/امروز فهمیدم که عشق یعنی بی انکه خواسته باشیم...
درج شده توسط : خانم سارا خیری
پاسخ:
ما از هم به هم نزدیک تریم ٫ بی انکه بدانیم / ما درهم غرق شده ایم ٫ بی آنکه بدانیم / گرچه این رازیست بین فاصله ها ٫ گویند که این فاصله نیست بی آنکه بدانیم......
درج شده توسط : آقای محمد خرازی افرا
پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا را
الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را
قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد
سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را
الله الله تو فراموش مکن صحبت ما را
قیمت عشق نداند قدم صدق ندارد
سست عهدی که تحمل نکند بار جفا را
سعدی شیرین سخن
درج شده توسط : خانم بروجردی
به من نگاه کن . به من که سبز بوده ام.به من که زرد می شوم ...
به من که گرم بوده ام. به من که سرد می شوم...
به من نگاه کن ...به من.
به من که از فشار غم شکسته ام .خمیده ام...
به من که اشک می رود از ناودان دیده ام...
به من نگاه کن . به من . به من که تار بوده ام.به من که پود
می شوم .به من که دود می شوم ...
به من نگاه کن به من به من که با تو بوده ام. به من که بی تو مانده ام...
درج شده توسط : خانم برف چین
به من که گرم بوده ام. به من که سرد می شوم...
به من نگاه کن ...به من.
به من که از فشار غم شکسته ام .خمیده ام...
به من که اشک می رود از ناودان دیده ام...
به من نگاه کن . به من . به من که تار بوده ام.به من که پود
می شوم .به من که دود می شوم ...
به من نگاه کن به من به من که با تو بوده ام. به من که بی تو مانده ام...
درج شده توسط : خانم برف چین
گفتنی ها کم نیست سخن از عشق بگو
عشق یعنی هستی عشق یعنی مستی
عشق یعنی سخنی هست نمی باید گفت
عشق یعنی نامی را در سینه نهفت
عشق یعنی یک راز گفتگوی من و تو
خلوت و راز و نیاز
عشق یعنی مستی به هنگام نماز
گفتنی ها کم نیست
سخن از عشق بگو ....
درج شده توسط : خانم بنایی
عشق یعنی هستی عشق یعنی مستی
عشق یعنی سخنی هست نمی باید گفت
عشق یعنی نامی را در سینه نهفت
عشق یعنی یک راز گفتگوی من و تو
خلوت و راز و نیاز
عشق یعنی مستی به هنگام نماز
گفتنی ها کم نیست
سخن از عشق بگو ....
درج شده توسط : خانم بنایی
یه روز یه مرد ثروتمند دست پسر کوچیکش رو می گیره و به
اطراف محلات فقیر نشین شهر می بره تا معنی فقر رو بهش
یاد بده . آنها یک شب رو در یک مزرعه می گذرونن .
صبح وقتی برگشتن خونه پدر از پسرش می پرسه خب پسرم
سفر چطور بود ؟ پسر جواب می ده عالی بود پدر .
پدر می پرسه و تو چی یاد گرفتی ؟ پسر جواب می ده ما دو
تا سگ داریم ولی آنها چهار تا داشتن ما یه استخر داریم که
تا باغ جلویی بیشتر درازا نداره اما آنها یه رود خونه داشتن که
انتها نداشت ما برای روشن کردن باغ از لامپ استفاده می کنیم
ولی آنها ستاره های آسمون رو داشتن .
وقتی پسر حرفش تموم شد پدر چیزی برای گفتن نداشت
پسر گفت راستی پدر از اینکه به من نشون دادی که چقدر
فقیریم ممنونم و امیدوارم از فقیر بودنمان زیاد غصه نخوری .
( بهتر نیست وسعت دیدمون رو به اندازه این بچه بزرگ کنیم
به قول سهراب چشم ها را باید شست جور دیگر باید دید. )
درج شده توسط : خانم بنایی
جنگ از طرف دوست دل آزار نباشد
یاری که تحمل نکند یار نباشد
گر بانگ بر آید که سری در قدمی رفت
بسیار مگویید که بسیار نباشد
آن بار که گردون نکشد یار سبک روح
گر بر دل عشاق نهد بار نباشد
تا رنج تحمل نکنی گنج نبینی
تا شب نرود صبح پدیدار نباشد
آهنگ دراز شب رنجوری مشتاق
با آن نتوان گفت که بیدار نباشد
از دیده من پرس که خواب شب مستی
چون خاستن و خفتن بیمار نباشد
گر دست به شمشیر بری عشق همان است
کانجا که اردت ود انکار نباشد
از من مشنو دوستی گل مگر آنگاه
کم پای برهنه خبر از خوار نباشد
مرغان قفس را المی باشد شوقی
کان مرغ نداند که گرفتار نباشد
دل آینه صورت غیب است ولیکن
شرط است که بر آینه زنگار نباشد
درج شده توسط : خانم بروجردی
یاری که تحمل نکند یار نباشد
گر بانگ بر آید که سری در قدمی رفت
بسیار مگویید که بسیار نباشد
آن بار که گردون نکشد یار سبک روح
گر بر دل عشاق نهد بار نباشد
تا رنج تحمل نکنی گنج نبینی
تا شب نرود صبح پدیدار نباشد
آهنگ دراز شب رنجوری مشتاق
با آن نتوان گفت که بیدار نباشد
از دیده من پرس که خواب شب مستی
چون خاستن و خفتن بیمار نباشد
گر دست به شمشیر بری عشق همان است
کانجا که اردت ود انکار نباشد
از من مشنو دوستی گل مگر آنگاه
کم پای برهنه خبر از خوار نباشد
مرغان قفس را المی باشد شوقی
کان مرغ نداند که گرفتار نباشد
دل آینه صورت غیب است ولیکن
شرط است که بر آینه زنگار نباشد
درج شده توسط : خانم بروجردی
«اشکی در گذر گاه تاریخ»
ازهمان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان عالم
صدر پیغام آوران حضرت باریتعالی
ز هر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرد٬ گرچه آدم زنده بود.
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود.
بعد هی دنیا پر از آدم شد و این آسیاب گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ آدمیت بر نگشت!
قرن ما٬ روزگار مرگ انسانیت است
سینه ی دنیا ز خوبیها تهی است
صحبت از آزادگی٬پاکی٬مروت٬ابتهی است
صحبت از عیسی و موسی و محمد نا بجاست
قرن موسی چومبه هاست
من که از پژمردن یک شاخه گل
از فغان یک قناری در قفس
از غم یک مرد در زنجیر
از نگاه ساکت یک کودک بیمار
حتی قاتلی بر دار
اشک در چشمان و بغضم در گلوست
وندرین ایام زهرم در پیاله٬زهرمارم در سبوست
مرگ او را از کجا باور کنم؟
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای جنگل را بیابان میکنند
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان میکنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمیدارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان میکنند
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن: مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت
مرگ عشق
گفتگو:
از مرگ انسانیت است!!!
«احمد شاملو»
ازهمان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان عالم
صدر پیغام آوران حضرت باریتعالی
ز هر تلخ دشمنی در خونشان جوشید
آدمیت مرد٬ گرچه آدم زنده بود.
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود.
بعد هی دنیا پر از آدم شد و این آسیاب گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ آدمیت بر نگشت!
قرن ما٬ روزگار مرگ انسانیت است
سینه ی دنیا ز خوبیها تهی است
صحبت از آزادگی٬پاکی٬مروت٬ابتهی است
صحبت از عیسی و موسی و محمد نا بجاست
قرن موسی چومبه هاست
من که از پژمردن یک شاخه گل
از فغان یک قناری در قفس
از غم یک مرد در زنجیر
از نگاه ساکت یک کودک بیمار
حتی قاتلی بر دار
اشک در چشمان و بغضم در گلوست
وندرین ایام زهرم در پیاله٬زهرمارم در سبوست
مرگ او را از کجا باور کنم؟
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
وای جنگل را بیابان میکنند
دست خون آلود را در پیش چشم خلق پنهان میکنند
هیچ حیوانی به حیوانی نمیدارد روا
آنچه این نامردمان با جان انسان میکنند
صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن: مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبتها صبور
صحبت از مرگ محبت
مرگ عشق
گفتگو:
از مرگ انسانیت است!!!
«احمد شاملو»
درج شده توسط : خانم علی برقی
خدایا
من در کلبه فقیرانه خود چیزی دارم
که تو در عرش کبریایی ات نداری
من خدایی چون تو دارم و تو چون خود نداری
پس دارا تر از من کیست ؟
من در کلبه فقیرانه خود چیزی دارم
که تو در عرش کبریایی ات نداری
من خدایی چون تو دارم و تو چون خود نداری
پس دارا تر از من کیست ؟
درج شده توسط : خانم بنایی
عمری ست غریب و آسمان دلگیر است
افسوس برای دل سپردن دیر است
هر بار بهانه ای گرفتیم و گذشت
عیب از من و توست عشق بی تقصیر است
افسوس برای دل سپردن دیر است
هر بار بهانه ای گرفتیم و گذشت
عیب از من و توست عشق بی تقصیر است
درج شده توسط : خانم بنایی
نباید دل به دریا زد
نباید بی دلیل پا شد تو گوش
عشق و دنیا زد
اگه چشمای بی جرئت
می گن از شرم و از حرمت
نباید با نبایدها لگد بر بخت و فردا زد ...
نباید بی دلیل پا شد تو گوش
عشق و دنیا زد
اگه چشمای بی جرئت
می گن از شرم و از حرمت
نباید با نبایدها لگد بر بخت و فردا زد ...
درج شده توسط : خانم بنایی
به مجنون گفت روزی ساربانی چرا بیهوده در صحرا روانی
اگر با لیلیت بودی سروکار من او را دیدمش با دیگران یار
سر زلفش به دست دیگران است ترا بیهوده در صحرا روان است
به حرف ساربان مجنون فغان کرد برایش این رباعی را بیان کرد
درخت بی ثمر هرکس نشاند دوای درد مجنون را بداند
میان عاشق و معشوق رمزی ست چه داند آنکه اشتر می چراند
اگر با لیلیت بودی سروکار من او را دیدمش با دیگران یار
سر زلفش به دست دیگران است ترا بیهوده در صحرا روان است
به حرف ساربان مجنون فغان کرد برایش این رباعی را بیان کرد
درخت بی ثمر هرکس نشاند دوای درد مجنون را بداند
میان عاشق و معشوق رمزی ست چه داند آنکه اشتر می چراند
درج شده توسط : خانم مقدم
تو می گی بارون رو دوست داری
اما وقتی بارون می باره چترتو باز می کنی
تو می گی باد رو دوست داری
اما وقتی باد می وزه پنجره اتاقتو می بندی
تو می گی آفتاب رو دوست داری
اما وقتی خورشید می تابه پرده رو می کشی
پس چطور باور کنن وقتی می گی
دوستشون داری !...
اما وقتی بارون می باره چترتو باز می کنی
تو می گی باد رو دوست داری
اما وقتی باد می وزه پنجره اتاقتو می بندی
تو می گی آفتاب رو دوست داری
اما وقتی خورشید می تابه پرده رو می کشی
پس چطور باور کنن وقتی می گی
دوستشون داری !...
درج شده توسط : خانم مریم بنایی
پاسخ:
تو می گی حقیقتو دوست داری
اما وقتی بهت می گن غمگین می شی
تو می گی خدا رو دوست داری
اما وقتی صدات می کنه نمی شنوی
ولی از این اطمینان داشته باش که کس دوستت داره
اما وقتی صدات می کنه نمی شنوی
ولی از این اطمینان داشته باش که کس دوستت داره
نوشته : آقای خرازی افرا
اگر به زبان مردم و فرشتگان سخن گویم و عشق نداشته باشم، به نُحاس ِ صدادهنده و سنج ِ فغان کننده مانندم. اگر صاحب عطیه ی پیشگویی باشم و آگاه باشم بر تمام اسرار و بر تمام دانش ها؛ اگر ایمانم چنان کامل باشد، تا آنجا که کوه ها را جا به جا کنم، و عشق نداشته باشم، هیچم.
ׁׁׁׁاگر تمامی اموالم را میان فقرا تقسیم کنم و اگر بدن خود را به آتش بسپارم، اما اگر عشق نداشته باشم، هیچ حاصلی به دستم نیست.
ׁׁׁׁعشق بردبار است، عشق مهربان است، در آتش حسد نمی سوزد، کبر ندارد، غرور ندارد، اطوار ناپسندیده ندارد، نفع خویش را خواهان نیست، خشم نمیگیرد، سوءظن ندارد، از ناراستی شاد نمی شود اما با راستی به شعف می آید، در همه چیز صبر می کند، همه را باور می کند، همواره امیدوارست و همواره بردبار ... . عشق هرگز نابود نمی شود." (1)
ׁׁׁׁشاید این چند خط پولس قدیس برای توصیف عشق کافی باشد، اما لازم می دانم نکاتی چند را در این باب متذکر شوم. عشقی که در اینجا بحث می شود، عشق بالغانه است، عشقی که حد و مرز ندارد، حساب و کتاب سرش نمی شود. تملک ندارد و به دنبال منفعت نیست. نمی دانم چرا اکثرا عشق با وابستگی اشتباه گرفته می شود. وابستگی و عشق دو مقوله مجزا هستند. وابستگی عشق به خطا رفته است. وابستگی تملک معشوق و در بند کشیدن و اسارت اوست و عشق آزادی او. عاشق بدون قید و شرط و بدون چشمداشت معشوقش را دوست می دارد، او را آزاد می گذارد، به او مظنون نیست و در قبال ابراز عشقش درخواستی ندارد و تایید معشوق را طلب نمی کند. به دنبال اثبات عشق خویش به معشوق نیست. به هم کس و همه چیز عشق می ورزد و به عشق دیگران به معشوقش حسد ندارد.
ׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁگر از دوست چشمت به احسان اوست
ׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁتو در بند خویشی نه در بند دوست.
ׁׁׁׁبه نظر من شعر "ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی می خوام می رسم ... " و امثال آن، گرچه در نگاه اول بسیار عاشقانه به نظر می رسند که عاشق خود را در معشوق خویش غرق کرده است، اما وابستگی مطلق است. عشقی که ما را از نفس کشیدن باز می دارد، عشق نیست. عشقی درست است که ما را متعالی کند و به کمال برساند، به ما انگیزه دهد نه آنکه دست و پای ما را ببندد.
ׁׁׁׁعاشق و معشوق مانند دو ریل قطار به صورت موازی با هم حرکت می کنند. دو دنیای متفاوت، دو فکر مجزا که به یک سمت و یک جهت در حرکتند. دو دنیا که نه آنقدر از هم دور باشند که فکر کنند مستقل زندگی می کنند و نه آنقدر نزدیک باشند که به نظر برسد به حریم خصوصی هم تجاوز می کنند. البته چون هیچ انسانی کامل نیست، همیشه عشق با وابستگی همراه می شود. می دانیم که مالک معشوقمان نیستیم، اما چون کامل نیستیم، سعی در تملک او داریم، در قبال عشقمان درخواست می کنیم و به عشق فرد دیگری به معشوقمان حسد می ورزیم. به معشوقمان مظنونیم و سعی در اسارت او داریم.
ׁׁׁׁ"تجزیه و تحلیل عشق بس است. اینک باید بکوشیم که انرژی عشق از ما بگذرد ... . عشقی که هنگام نفوذ به درون ما، نرم می کند، ناب می کند، تازه می کند، بازسازی می کند، دگرگون می کند. پس بگذارید عشق وارد شود ... . هدف ما در این دنیا باید همین باشد: آموختن عشق ورزیدن ... . زندگی هزاران فرصت برای آموختن عشق ورزیدن در اختیار ما می گذارد ... . زندگی یک تعطیلات طولانی نیست، آموزش مداوم است. و مهم ترین درسی که در پیش داریم همین است: آموختن عشق ورزیدن، و هر بار بهتر عشق ورزیدن." (2)
1- قطعه ای از رساله ی اول پولس قدیس به قرنتیان، عهد جدید.
2- بخشی از کتاب عطیه برتر، پائولو کوئلیو
ׁׁׁׁاگر تمامی اموالم را میان فقرا تقسیم کنم و اگر بدن خود را به آتش بسپارم، اما اگر عشق نداشته باشم، هیچ حاصلی به دستم نیست.
ׁׁׁׁعشق بردبار است، عشق مهربان است، در آتش حسد نمی سوزد، کبر ندارد، غرور ندارد، اطوار ناپسندیده ندارد، نفع خویش را خواهان نیست، خشم نمیگیرد، سوءظن ندارد، از ناراستی شاد نمی شود اما با راستی به شعف می آید، در همه چیز صبر می کند، همه را باور می کند، همواره امیدوارست و همواره بردبار ... . عشق هرگز نابود نمی شود." (1)
ׁׁׁׁشاید این چند خط پولس قدیس برای توصیف عشق کافی باشد، اما لازم می دانم نکاتی چند را در این باب متذکر شوم. عشقی که در اینجا بحث می شود، عشق بالغانه است، عشقی که حد و مرز ندارد، حساب و کتاب سرش نمی شود. تملک ندارد و به دنبال منفعت نیست. نمی دانم چرا اکثرا عشق با وابستگی اشتباه گرفته می شود. وابستگی و عشق دو مقوله مجزا هستند. وابستگی عشق به خطا رفته است. وابستگی تملک معشوق و در بند کشیدن و اسارت اوست و عشق آزادی او. عاشق بدون قید و شرط و بدون چشمداشت معشوقش را دوست می دارد، او را آزاد می گذارد، به او مظنون نیست و در قبال ابراز عشقش درخواستی ندارد و تایید معشوق را طلب نمی کند. به دنبال اثبات عشق خویش به معشوق نیست. به هم کس و همه چیز عشق می ورزد و به عشق دیگران به معشوقش حسد ندارد.
ׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁگر از دوست چشمت به احسان اوست
ׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁׁتو در بند خویشی نه در بند دوست.
ׁׁׁׁبه نظر من شعر "ای که تویی همه کسم، بی تو میگیره نفسم، اگه تو رو داشته باشم، به هرچی می خوام می رسم ... " و امثال آن، گرچه در نگاه اول بسیار عاشقانه به نظر می رسند که عاشق خود را در معشوق خویش غرق کرده است، اما وابستگی مطلق است. عشقی که ما را از نفس کشیدن باز می دارد، عشق نیست. عشقی درست است که ما را متعالی کند و به کمال برساند، به ما انگیزه دهد نه آنکه دست و پای ما را ببندد.
ׁׁׁׁعاشق و معشوق مانند دو ریل قطار به صورت موازی با هم حرکت می کنند. دو دنیای متفاوت، دو فکر مجزا که به یک سمت و یک جهت در حرکتند. دو دنیا که نه آنقدر از هم دور باشند که فکر کنند مستقل زندگی می کنند و نه آنقدر نزدیک باشند که به نظر برسد به حریم خصوصی هم تجاوز می کنند. البته چون هیچ انسانی کامل نیست، همیشه عشق با وابستگی همراه می شود. می دانیم که مالک معشوقمان نیستیم، اما چون کامل نیستیم، سعی در تملک او داریم، در قبال عشقمان درخواست می کنیم و به عشق فرد دیگری به معشوقمان حسد می ورزیم. به معشوقمان مظنونیم و سعی در اسارت او داریم.
ׁׁׁׁ"تجزیه و تحلیل عشق بس است. اینک باید بکوشیم که انرژی عشق از ما بگذرد ... . عشقی که هنگام نفوذ به درون ما، نرم می کند، ناب می کند، تازه می کند، بازسازی می کند، دگرگون می کند. پس بگذارید عشق وارد شود ... . هدف ما در این دنیا باید همین باشد: آموختن عشق ورزیدن ... . زندگی هزاران فرصت برای آموختن عشق ورزیدن در اختیار ما می گذارد ... . زندگی یک تعطیلات طولانی نیست، آموزش مداوم است. و مهم ترین درسی که در پیش داریم همین است: آموختن عشق ورزیدن، و هر بار بهتر عشق ورزیدن." (2)
1- قطعه ای از رساله ی اول پولس قدیس به قرنتیان، عهد جدید.
2- بخشی از کتاب عطیه برتر، پائولو کوئلیو
درج شده توسط : خانم مقدم
ای نامه زمن که از تو دورم خاموش چو راه بی عبورم
بی توست مرا جهان فراموش در سینه ی من فغان خاموش
خواهم همه با تو راز گفتن درد دل خسته بار گفتن
صد قصه کنم ز آشنایی بس گریه زتلخی جدایی
از حال دلم تورا خبر نیست دل از دل من شکسته تر نیست
از یار جدا بودن چه زشت است این بازی تلخ سرنوشت است
من نایم وتو مرا نوایی تو جان منی ولی جدایی
بحر لذت روح تن چه ارزد با دوری تو وطن چه ارزد
بی همنفسان نفس چه باشد بلبل چو رود قفس چه باشد
بی توست مرا جهان فراموش در سینه ی من فغان خاموش
خواهم همه با تو راز گفتن درد دل خسته بار گفتن
صد قصه کنم ز آشنایی بس گریه زتلخی جدایی
از حال دلم تورا خبر نیست دل از دل من شکسته تر نیست
از یار جدا بودن چه زشت است این بازی تلخ سرنوشت است
من نایم وتو مرا نوایی تو جان منی ولی جدایی
بحر لذت روح تن چه ارزد با دوری تو وطن چه ارزد
بی همنفسان نفس چه باشد بلبل چو رود قفس چه باشد
درج شده توسط : خانم میرزاده
ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
دردام مانده مرغی صیاد رفته باشد
ازآه دردناکی سازم خبر دلت را
روزی که کوه صبرم بر باد رفته باشد
آواز تیشه امشب از بیستون نیامد
گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
شادم که از رقیبان دامن کشان گذشتی
گومشت خاک ما هم بر باد رفته باشد
پر شور از حزین است امروز کوه وصحرا
مجنون گذشته باشد بیدار رفته باشد
(سلام بچه ها بیت سه همونی بود که استاد ادبیات در کلاس خواند گفتم شاید مایل باشید کل شعر را بخوانید برای همین برایتان نوشتم)
دردام مانده مرغی صیاد رفته باشد
ازآه دردناکی سازم خبر دلت را
روزی که کوه صبرم بر باد رفته باشد
آواز تیشه امشب از بیستون نیامد
گویا به خواب شیرین فرهاد رفته باشد
شادم که از رقیبان دامن کشان گذشتی
گومشت خاک ما هم بر باد رفته باشد
پر شور از حزین است امروز کوه وصحرا
مجنون گذشته باشد بیدار رفته باشد
(سلام بچه ها بیت سه همونی بود که استاد ادبیات در کلاس خواند گفتم شاید مایل باشید کل شعر را بخوانید برای همین برایتان نوشتم)
درج شده توسط : خانم میرزاده
یکی را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من
که او را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواند
به برگ گل نوشتم من که او را دوست میدارم
ولی افسوس
او برگ گل را به زلف کودکی آویخت
تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به کوی او سلام من رسان و
گو که او را دوست میدارم
ولی افسوس یک ابر تیره آمد
و روی ماه تابان را بپوشانید
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم
که او را دوست میدارم
ولی افسوس ز اتبر تیره برقی جست
و قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وامانده از هر جا
دگر با خود کنم نجوا
یکی را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند...
ولی افسوس او هرگز نمیداند
نگاهش میکنم شاید بخواند از نگاه من
که او را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نگاهم را نمیخواند
به برگ گل نوشتم من که او را دوست میدارم
ولی افسوس
او برگ گل را به زلف کودکی آویخت
تا او را بخنداند
به مهتاب گفتم ای مهتاب
سر راهت به کوی او سلام من رسان و
گو که او را دوست میدارم
ولی افسوس یک ابر تیره آمد
و روی ماه تابان را بپوشانید
صبا را دیدم و گفتم صبا دستم به دامانت
بگو از من به دلدارم
که او را دوست میدارم
ولی افسوس ز اتبر تیره برقی جست
و قاصد را میان ره بسوزانید
کنون وامانده از هر جا
دگر با خود کنم نجوا
یکی را دوست میدارم
ولی افسوس او هرگز نمیداند...
درج شده توسط : خانم علی برقی
سیه چشمی به کار عشق استاد
به من درس محبت یاد می داد
مرا از یاد برد آخر ولی من
به جز او عالمی رابردم از یاد
«فریدون مشیری»
به من درس محبت یاد می داد
مرا از یاد برد آخر ولی من
به جز او عالمی رابردم از یاد
«فریدون مشیری»
درج شده توسط : خانم علی برقی
وقتی که صدای آسمانی تو
در خاموشی شبهای تو
طنین می افکند تو ای
نغمه پردازگشوده بال
آسمان تنهایی من
خبر نداری که
من چشم در
راه تو
دارم
در خاموشی شبهای تو
طنین می افکند تو ای
نغمه پردازگشوده بال
آسمان تنهایی من
خبر نداری که
من چشم در
راه تو
دارم
درج شده توسط :آقای نورعلی
خداحافظ ای آبی روشن عشق....خداحافظ ای عطر شعر شبانه
خداحافظ ای هم نشین همیشه....خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تورا می سپارم به دل های خسته..تورا می سپارم به دامان دریا
تورا می سپارم به رویای فردا...
از طرف محمد افرا برای ۲ دوستی که رفتند
خداحافظ ای هم نشین همیشه....خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تورا می سپارم به دل های خسته..تورا می سپارم به دامان دریا
تورا می سپارم به رویای فردا...
از طرف محمد افرا برای ۲ دوستی که رفتند
مناجات با خدا...
و چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هوشیار است/ نکند اندوهی سررسد از پس کوه/در دلم چیزیست مثل یه بیشه نور/ مثل خواب دم صبح/ و چنان بی تابم/ که دلم می خواهد/ بدوم تا ته دشت/ بدوم تا سر کوه/ دورها آوایی است/که مرا می خواند/ بوی عشق در حال باریدن است/ قلبها صاف و زلال/ دشتهایی که فراق/ کوه هایی که بلند/ در گلستانه بوی علفی می آمد/ من در این آبادی/ پی چیزی می گشتم/ پی خوابی شاید/ پی نوری.ریگی.لبخندی
راست می گن که خدا رو باید تو دلای شکسته دید. خدایا قدم از گناهانم خم شده. ای آنکه کوچک بودم با نعمتهاو مراقبتهایت بزرگم کردی .سربلندم کردی.اینک درمانده ام مرا دریاب. اینک بیمار و رنجورم مرا دریاب.خدایا با زبانی می خوانمت که گناه لالش کرده و با قلبی با تو نجوا می کنم که خطاها هلاکش کرده اند.ولی باز می خوانمت هراسان و مشتاق؛ترسیده و امیدوار. گناهانم را نگاه می کنم ترس برم می دارد. بزرگواری و خدایی تو را می بینم باز طمع می کنم که امیدی هست.
یکی بود یکی نبود فقط یکی بود که خودش بود و دیگری نبود/یکی بود یکی نبود اون یکی بود و غیر از اون هیچ کسی نبود/ یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکسی نبود/ یکی بود یکی نبود یکی مثل تو بخشنده و بی منت اصلا نبود/ یکی بود یکی نبود بزرگتر از تو مگه کسی بود؟/یکی بود یکی نبود قادرتر از تو مگه کسی بود؟/یکی بود یکی نبود اگه از اول اون یکی بود تا آخرم همون یکی بود/آره اون خدابود خدا/یکی بود یکی نبود اون که نبود من بودم که بد بودم اون یکی تو نبودی/ یکی بود یکی نبود اونی که تو رو همیشه فراموش می کرد من بودم اونی که همیشه فراموش نمی کرد تو بودی/یکی بود یکی نبود اونی که عهد شکن و خیانت کار بود من بودم اونی که صبور بود و دلش شکست تو بودی/یکی بود یکی نبود اونی که گفت عاشق توست دروغ می گفت من بودم اونی که هم عاشق بود هم معشوق تو بودی/ یکی بود یکی نبود اونی که دلش سیاه بود من بودم اونی که قلبش تمام دنیا بود تو بودی/ کاش همیشه یکی باشه و اون یکی نباشه/ کاش همیشه این یکی بود ومن نبودم/کاش فقط اون باشه و هیچکس دیگه نباشه لااقل کاش منو تو یکی بشیم تا اینطور نشه/کاش می شد با هم باشیم تا اون روزی که اون دنیا باشه/
خداوندا این تو بودی که با خاطرت متولد شدم و رشد کردم و امروز نشسته ام و با تو حرف می زنم و خوب می دانم که صدای من رو می شنوی.و هم اکنون مرا می بینی.خدایا...خدایا...منم بینده تو. من همان کودک دیروز هستم همونی که تو بزرگش کردی از او محافظت کردی. من تو رو نمی دیدم ولی همیشه مطمئن بودم که ازم مراقبت می کنی. یاد آن روزهایی می افتم که تک و تنها بودم. هیچ کس کنارم نبود. خدایا داشتم غرق می شدم. همه رهایم کرده بودند.تنهای تنها. یک شب با تو حرف زدم منو بغل کردی. خدایا دیدم که اون محافظ تو بودی. ای آنکس که خالق و حافظ بندگانی با تو هستم ای الله با تو هستم ای قدیو با تو هستم ای اول با تو هستم ای آخر با تو هستم ای ظاهر با تو هستم ای باطن با تو هستم ای عظیم باتو هستم ای غنی باتو هستم ای قدوس با تو هستم ای رئوف باتو هستم یا حی القیوم باتو هستم یا قاضی الحلجلت. این من هستم این ذره ای از وجودت که با تو سخن می گویم. خداوندا آن لحظه ای که از تو دورم به من نزدیک شو.آن لحظه که در ملک تو بی حرمتی می کنم دستگیرم باش و آن لحظه که به ایمان خود بر می گردم تو از من برنگرد. خداوندادر لحظه لحظه و قطره قطره خون این بنده عاصی باش. خداوندا بر ما ببخش آن روزهایی را که بی تو به سر بردیم و آن شبهایی را که به باطل گذراندیم.خداوندا ببخش آن ستم ها که به خود کردیم.خدایا مرا ببخش حتی اگر مستحق آن نیستم.خداوندا آنگونه که شایسته تربیت می باشم مرا تربیت کن و بیاموز که به اندازه گناهان خود از لحاظ بزرگی نگاهم نکنی بلکه من به بزرگی تو بیندیشم. خداوندا به من بیاموز که چگونه همیشه به یادت باشم و چگونه قلبم را با وجودت آرام سازم و چگونه به نفسم غلبه کنم. و چگونه تو را فراموش نکنم. خداوندا به من بیاموز که چگونه رضایتت را جلب کنم. و چگونه از معصیتت دوری کنم. خداوندا اینک اندوهناک و پشیمانم. پشیمان از اینکه از تو غافل شدم.اندوهناک از اینکه چرا به خودم نمی آیم. چرا اینقدر فراموشکارم و هر لحظه تو را فراموش می کنم و تو هرگز مرا فراموش نمی کنی. خدایا تو تا به حال هیچ یک از بندگانت را فراموش نم یکنی زیرا که تو همیشه بیداری و نگهبان. اینک ذره ای از کائنات که اون رو زنده ساختی با تو حرف می زنه. از تو می خواد با صدایی مشتاق و پر از بغض سینه می خواد که تو اون رو هیچ وقت فراموش نکنی حتی اگر اون تو رو فراموش کرد. خدایا از من مبر حتی اگر من بریدم. خدایا مرا ببخش حتی اگر مستحق آن نیستم.
خدایا...خداوندا...مرا ببخش و عفو کن
الهی العفو...الهی العفو...الهی العفو
آمین یا رب العالمین
و چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هوشیار است/ نکند اندوهی سررسد از پس کوه/در دلم چیزیست مثل یه بیشه نور/ مثل خواب دم صبح/ و چنان بی تابم/ که دلم می خواهد/ بدوم تا ته دشت/ بدوم تا سر کوه/ دورها آوایی است/که مرا می خواند/ بوی عشق در حال باریدن است/ قلبها صاف و زلال/ دشتهایی که فراق/ کوه هایی که بلند/ در گلستانه بوی علفی می آمد/ من در این آبادی/ پی چیزی می گشتم/ پی خوابی شاید/ پی نوری.ریگی.لبخندی
راست می گن که خدا رو باید تو دلای شکسته دید. خدایا قدم از گناهانم خم شده. ای آنکه کوچک بودم با نعمتهاو مراقبتهایت بزرگم کردی .سربلندم کردی.اینک درمانده ام مرا دریاب. اینک بیمار و رنجورم مرا دریاب.خدایا با زبانی می خوانمت که گناه لالش کرده و با قلبی با تو نجوا می کنم که خطاها هلاکش کرده اند.ولی باز می خوانمت هراسان و مشتاق؛ترسیده و امیدوار. گناهانم را نگاه می کنم ترس برم می دارد. بزرگواری و خدایی تو را می بینم باز طمع می کنم که امیدی هست.
یکی بود یکی نبود فقط یکی بود که خودش بود و دیگری نبود/یکی بود یکی نبود اون یکی بود و غیر از اون هیچ کسی نبود/ یکی بود یکی نبود غیر از خدا هیچکسی نبود/ یکی بود یکی نبود یکی مثل تو بخشنده و بی منت اصلا نبود/ یکی بود یکی نبود بزرگتر از تو مگه کسی بود؟/یکی بود یکی نبود قادرتر از تو مگه کسی بود؟/یکی بود یکی نبود اگه از اول اون یکی بود تا آخرم همون یکی بود/آره اون خدابود خدا/یکی بود یکی نبود اون که نبود من بودم که بد بودم اون یکی تو نبودی/ یکی بود یکی نبود اونی که تو رو همیشه فراموش می کرد من بودم اونی که همیشه فراموش نمی کرد تو بودی/یکی بود یکی نبود اونی که عهد شکن و خیانت کار بود من بودم اونی که صبور بود و دلش شکست تو بودی/یکی بود یکی نبود اونی که گفت عاشق توست دروغ می گفت من بودم اونی که هم عاشق بود هم معشوق تو بودی/ یکی بود یکی نبود اونی که دلش سیاه بود من بودم اونی که قلبش تمام دنیا بود تو بودی/ کاش همیشه یکی باشه و اون یکی نباشه/ کاش همیشه این یکی بود ومن نبودم/کاش فقط اون باشه و هیچکس دیگه نباشه لااقل کاش منو تو یکی بشیم تا اینطور نشه/کاش می شد با هم باشیم تا اون روزی که اون دنیا باشه/
خداوندا این تو بودی که با خاطرت متولد شدم و رشد کردم و امروز نشسته ام و با تو حرف می زنم و خوب می دانم که صدای من رو می شنوی.و هم اکنون مرا می بینی.خدایا...خدایا...منم بینده تو. من همان کودک دیروز هستم همونی که تو بزرگش کردی از او محافظت کردی. من تو رو نمی دیدم ولی همیشه مطمئن بودم که ازم مراقبت می کنی. یاد آن روزهایی می افتم که تک و تنها بودم. هیچ کس کنارم نبود. خدایا داشتم غرق می شدم. همه رهایم کرده بودند.تنهای تنها. یک شب با تو حرف زدم منو بغل کردی. خدایا دیدم که اون محافظ تو بودی. ای آنکس که خالق و حافظ بندگانی با تو هستم ای الله با تو هستم ای قدیو با تو هستم ای اول با تو هستم ای آخر با تو هستم ای ظاهر با تو هستم ای باطن با تو هستم ای عظیم باتو هستم ای غنی باتو هستم ای قدوس با تو هستم ای رئوف باتو هستم یا حی القیوم باتو هستم یا قاضی الحلجلت. این من هستم این ذره ای از وجودت که با تو سخن می گویم. خداوندا آن لحظه ای که از تو دورم به من نزدیک شو.آن لحظه که در ملک تو بی حرمتی می کنم دستگیرم باش و آن لحظه که به ایمان خود بر می گردم تو از من برنگرد. خداوندادر لحظه لحظه و قطره قطره خون این بنده عاصی باش. خداوندا بر ما ببخش آن روزهایی را که بی تو به سر بردیم و آن شبهایی را که به باطل گذراندیم.خداوندا ببخش آن ستم ها که به خود کردیم.خدایا مرا ببخش حتی اگر مستحق آن نیستم.خداوندا آنگونه که شایسته تربیت می باشم مرا تربیت کن و بیاموز که به اندازه گناهان خود از لحاظ بزرگی نگاهم نکنی بلکه من به بزرگی تو بیندیشم. خداوندا به من بیاموز که چگونه همیشه به یادت باشم و چگونه قلبم را با وجودت آرام سازم و چگونه به نفسم غلبه کنم. و چگونه تو را فراموش نکنم. خداوندا به من بیاموز که چگونه رضایتت را جلب کنم. و چگونه از معصیتت دوری کنم. خداوندا اینک اندوهناک و پشیمانم. پشیمان از اینکه از تو غافل شدم.اندوهناک از اینکه چرا به خودم نمی آیم. چرا اینقدر فراموشکارم و هر لحظه تو را فراموش می کنم و تو هرگز مرا فراموش نمی کنی. خدایا تو تا به حال هیچ یک از بندگانت را فراموش نم یکنی زیرا که تو همیشه بیداری و نگهبان. اینک ذره ای از کائنات که اون رو زنده ساختی با تو حرف می زنه. از تو می خواد با صدایی مشتاق و پر از بغض سینه می خواد که تو اون رو هیچ وقت فراموش نکنی حتی اگر اون تو رو فراموش کرد. خدایا از من مبر حتی اگر من بریدم. خدایا مرا ببخش حتی اگر مستحق آن نیستم.
خدایا...خداوندا...مرا ببخش و عفو کن
الهی العفو...الهی العفو...الهی العفو
آمین یا رب العالمین
درج شده توسط : خانم طلایی
بسج دانشجویی که دست به فعالیت های جالبی زده و در کنار برگزاری مسابقات فوتبال٫اجاره فیلم های هندی و کارتون و.... را هم در دستور کار خود قرار داده است٫توانست در یکی از تبلیغات خود نام برنامه Power Point را به صورت Paver point بنویسد و ادبیات بین الملل را زیر سوال ببرد
درج شده توسط : افرا ....به نقل از نسجه آزاد 
...ونترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست
مرگ وارونه ی یک زنجره نیست
مرگ در ذهن اقاقی جاریست
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن میگوید
مرگ با خوشه ی انگور می آید به دهان
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است
مرگ گاه ریحان میچیند
گاه در سایه نشسته به ما مینگرد
و همه میدانیم:
ریه های لذتپر اکسیژن مرگ است.
«سهراب»
درج شده توسط : خانم علی برقی
الهی عاجزم و سرگردان/ نه آنچه دارم دانم و نه آنچه دانم دارم
الهی به بهشت و حور چه نازم / مرا دیده ای ده تا از هر نظر بهشتی سازم/ هر که از این سرا در آید نانش دهید/ از ایمانش مپرسید که آنکس که به درگاه خدا به جان ارزد/البته به خوان بل حسن به نان ارزد
الهی به بهشت و حور چه نازم / مرا دیده ای ده تا از هر نظر بهشتی سازم/ هر که از این سرا در آید نانش دهید/ از ایمانش مپرسید که آنکس که به درگاه خدا به جان ارزد/البته به خوان بل حسن به نان ارزد
درج شده توسط : خانم طلایی
آورده اند که زاهدی در روزگار گذشته در صومعه ای صد سال عبادت کرد* بعد از آن هوا بر وی غلبه کرد و معصیتی بر وی برفت. آنگه خواست به سر ورد خود باز آید. چون قدم در محراب نهاد؛ شیطان گفت: ای مرد شرم نداری که چنین کارکنی و آنگه به حضرت جلال حق حاضر یابی؟ خواست که او را از رحمت نومید کند.
ندایی شنید که: ای بنده؛ تو آن منی و من آن توام
ندایی شنید که: ای بنده؛ تو آن منی و من آن توام
درج شده توسط : خانم طلایی
یه نفر مٌرد رفت پیش خدا. گفت خدایا ما که مردیم بگو زندگی ما چی بود؟ خداوند بزرگ براش یه نمودار کشید یه نموداری که فراز و نشیب داشت. خدا فرمود زندگی تو این بود. در بالای این نمودار یه ضربدر زد پایین نمودار دو تا ضربدر زد نمودار در واقع حالت سقوط داشت یه ضربدر زد. گفت خدایا زندگی ما این بود؟ فرمود: بله زندگی تو این بود. گفت خدایا این کیه که اون بالای نمودار یه ضربدر براش زدی؟ فرمود:اون تویی؛ یادته یه روزایی در اوج اوج بودی؟ گفت: آره یادمه. خدا بهش یادآوری کرد؛ اون روزایی که برات خیلی قشنگ بود؛ گفت آره یادمه. نمودار نزدیکای سقوطش بود دوتا ضربدر داشت. گفت خدایا ما که یکی بودیم چرا شدیم دو تا؟ خدا فرمود: فکر کن؛ گفت نمی دونم. فرمود یکم فکر کن گفت نمی دونم. خدا فرمود: اون یکی منم. اون روزای سختی بودش که منو یاد کردی کنارت بودم؛ اون روزایی که هیچ کس کنارت نبود من کنارت بودم. گفت: آره آره یادمه. نمودار رو به سقوط رفت یه ضربدر داشت. گفت: خدایا ما که دوتا بودیم چرا شدیم یه نفر؟ خدا فرمود:فکر کن. گفت نمی دونم. فرمود: اون منم. گفت: پس من کوشم؟ فرمود: اون روزای سختی بود که اگر تو رو رهات می کردم غرق می شدی تو رو بغلت کردم.(خدا هر کسی رو بغل نمی کنه ؛ کسی رو بغل می کنه که آغوششو باز کنه)
درج شده توسط : خانم طلایی
یه روز حضرت موسی داشت می رفت یه کرمی رو دید. گفت خدایا این کرم رو برای چی آفریدی؟ فرمود: موسی تو یکدفعه سوال کردی اما این کرمه تا حالا از من ده دفعه سوال کرده که این موسی رو برای چی آفریدی؟
هیچ چیزی بی حکمت نیست هر اتفاقی که در زندگی برامون رخ میده برای ما پیام داره. دو گروه در زندگی در عذابند؛ گروه اول: گروهی که بازتاب رفتارشونو می دن یعنی چی؟ یعنی مثلا اگر در معامله اقتصادی موفق نبودین خدای مهربون رو متهم نکنین یا اگر به پدر و مادرتون چب چب نگاه می کنین بدونید که دیگران هم به شما نگاه بد می کنن.
گروه دوم؛ گروهی که عاشقند: وقتی کسی عاشق شد وقتی کسی دل به خدا بست باید تحمل کنه. از حضرت یوسف پرسیدن قشنگترین لحظه زندگیت چی بود؟ گفت:لحظه ای که در چاه بودم. پرسیدن چرا؟ گفت: چون درد کشیدم به خدا نزدیک شدم.
هیچ چیزی بی حکمت نیست هر اتفاقی که در زندگی برامون رخ میده برای ما پیام داره. دو گروه در زندگی در عذابند؛ گروه اول: گروهی که بازتاب رفتارشونو می دن یعنی چی؟ یعنی مثلا اگر در معامله اقتصادی موفق نبودین خدای مهربون رو متهم نکنین یا اگر به پدر و مادرتون چب چب نگاه می کنین بدونید که دیگران هم به شما نگاه بد می کنن.
گروه دوم؛ گروهی که عاشقند: وقتی کسی عاشق شد وقتی کسی دل به خدا بست باید تحمل کنه. از حضرت یوسف پرسیدن قشنگترین لحظه زندگیت چی بود؟ گفت:لحظه ای که در چاه بودم. پرسیدن چرا؟ گفت: چون درد کشیدم به خدا نزدیک شدم.
درج شده توسط : خانم طلایی
ما در زندگی چند کلید داریم؛کلید اول قضاوت نکردنه: ما در زندگی دو نوع قضاوت داریم قضاوت مثبت و قضاوت منفی. قضاوتی که از روی استدلال و تفکر و مشاهده باشه می تونه قضاوت مثبت باشه ولی بسیاری از قضاوتهای ما منفیه. یکی از روانشناسان بزرگ می گفت: یه اتوبوس بین شهری داشت حرکت می کرد. توی استگاه ایستاد. یه پدری با۸-۹ تا از بچه هاش سوار اتوبوس شدن. این بچه ها چون سر وصدا می کردن مسافرا معترض شدن. پدر در گوش یکی از مسافرا گفت: می دونی چه اتفاقی رخ داده؟گفت: نه. گفت: حقیقتش این بچه ها مادرشون فوت کرده من دارم اونارو جایی می برم که براشون جابندازم که مادرشون فوت کرده. یکی از مسافرا یکی از بچه هارو بوسید یکی کنارش نشوند یکی شکلات بهش داد یکی نوازشش کرد. در اینجا نه زمان و نه مکان تغییر کرد تنها چیزی که تغییر کرد قضاوت بود اینکه ما نباید زود قضاوت کنیم.
دکتر ماکس یکی از روانشناسان بزرگ می گفت: هر عملی رو اگر ۲۱ روز تکرار کنیم قانون میشه. در ایران خودمون میگن ۴۰ روز.
کلید دوم؛ رسالتمون رو مشخص کنیم: یک عارف هندی داشت می رفت دید یه پیرمردی آنقدر ناتوانه که وقتی داره راه می ره لباساش خاکهای روی زمین رو می کشه . اومد به این عارف گفت: من کی میمیرم؟ عارف گفت: تو هنوز زنده می مونی. رفتن جلوتر دید که یه جوانی یه باغ رعنا و بزرگی داره. جوان گفت:این باغ زیبای منو ببین. اون عارف گفت: تو به زودی می میری. شاگردای این عارف اومدن ازو پرسیدن داستان چیه؟ اونی که می خواست بمیره تو گفتی هنوز هست ولی اونی که می خواد زنده بمونه تو گفتی می میره. عارف گفت: تو میدنی رسالت اون پیرمرد چیه؟ گفت: نه. گفت: رسالت او اینه که هرروز وقتی که از این خرابه رد می شه بالباساش خاکارو میزنه کنار روزی دوتا بچه یتیم از اینجا رد میشن. پس رسالت او زیستن در اکنون جاودانه است . گفت: پس ریالت اون یکی چیه؟ گفت: او دیگه رسالتی نداره باید بره.
در آمریکا بچه ای در سرش یه غده سرطانی داشت همه دکترا قطع امید کرده بودن. روزی اون رو بردن مرکز مشاوره. از او پرسیدن به چی علاقه داری؟ گفت: به اسلحه و بازی های فضایی. گفتن تو روزی یه ساعت به این غده تیراندازی کن. اون روزی یک ساعت به این غده خاکستری تیراندازی می کرد(اون رو تصورش می کرد) بعد از یه مدت او به مادرش گفت: مادر می دونی چیه: گفت: نه.گفت: هر چی تیر میندازم نمی خوره به هدف. دکترا رفتن ام.آر.آی کردن. دیدن اون خوب شده یعنی ذهنش رو آماده کرده.
کلید سوم؛باعث دل شکستن کسی نشیم:( خدا توی دلهاست) هر کی دل رو بشکنه یعنی خدا رو شکسته. هرچی بشکنه بی ارزشه الا دل. خریدار دل خداست.
(خانمان سوز بود آتش آهی گاهی/ ناله ای می شکند پشت سپاهی)
کلید چهارم؛بخشش: خطا عمل انسانیه و بخشش عمل الهی. ببخشیم تا رها بشیم. حضرت علی تعبیر بسیار زیبایی دارن می فرمایند که: وقتی ما از کسی می خوایم انتقام بگیریم شمشیر رو میزنیم توی بدن خودمون قبل از اینکه اون که پشتمونه رو بکشیم خودمون رو می کشیم.از نظر انرژی ثابت شده که می گن کسانیکه نمی بخشن این چاکراهای سینه شون قفل میشه و احساس خفگی می کنن.پس ببخشیم تا رها بشیم. اگر می خواهیم سرعتمون زیاد بشه باید خودمون رو خالی کنیم همانطور که یک گردباد سرعتش از باد بیشتره به خاطر اینکه توش خالیه. هر کی اذیتتون کرد ببخشیدش خودتونو رها کنید. این قانونه قانون رهایی.
کلید پنجم؛سکوت و روزه ی عشق:سخن سخت است سکوت آسان و شنیدن عاقلانه. می گن سکوت طلاست و کلام نقره. خیلی وقتا کلام ما موجهی منفی ایجاد می کنه. می دونیم کسانیکه زیاد حرف میزنن انرژی بایستشون از بین می ره. سکوت کنیم تا خودمون رو از این زبان خالی کنیم. نخستین مرحله عبادت هم خاموشیه. تمرین کنیم کلاممون رو بررسی کنیم. زمانی گناهانمون بخشیده می شود که خودمون رو خالی کنیم برای چند روز سکوت کنیم. خودمون رو تخلیه کنیم. توکل کنیم. با خدا گفتگو کنیم(گفتن ناگفتنی ها مشکل است/نیست این کارزبان کاردل است/ای خدا مارا بنماآن مقام/که در آن بی حرف می ماند کلام)در ایران قدیم چله نشینی می کردن ۴۰ روز سکوت می کردن. می گن یه روزی پیغمبر از اصحابش سوال کرد. گفت: کی می تونه تمام سال رو روزه باشه؟ سلمان فارسی کفت: من. پیامبر گفت:کی می تونه تمام شب رو شب زنده دار باشه: سلمان فارسی گفت: من. باز فرمود: کی می تونه هر روز قرآن رو ختم کنه؟ سلمان گفت: من.یه شخص عربی معترض شد و گفت چون اون غیر عربه داره به ما فخر می فروشه. پیامبر از سلمان پرسیدگفت داستان چیه؟ سلمان گفت: من در هر ماه روزه میگیرم( خداوند در آیه ۱۶۰سوره انعام فرموده:هر انسانی هرعمل نیکی که انجام دهد ۱۰ برابر به او پاداش می دهد) سلمان گفت: خب ۳روز روزه میگیرم ضربدر ۱۰ میشه ۳۰ روز. پیامبر گفت: آیا تو تمام شب رو عبادت می کنی: سلمان گفت: خودتون فرمودین که اگر با وضو بخوابید همه شب رو عبادت کردید. گفت: تو هر روز قرآن رو ختم می کنی؟ سلمان گفت: خودتون فرمودین اگر یکبار سوره توحید رو بخونید یعنی قرآن رو ختم کردین من روزی ۳بار قل هو الله می گم.
دکتر ماکس یکی از روانشناسان بزرگ می گفت: هر عملی رو اگر ۲۱ روز تکرار کنیم قانون میشه. در ایران خودمون میگن ۴۰ روز.
کلید دوم؛ رسالتمون رو مشخص کنیم: یک عارف هندی داشت می رفت دید یه پیرمردی آنقدر ناتوانه که وقتی داره راه می ره لباساش خاکهای روی زمین رو می کشه . اومد به این عارف گفت: من کی میمیرم؟ عارف گفت: تو هنوز زنده می مونی. رفتن جلوتر دید که یه جوانی یه باغ رعنا و بزرگی داره. جوان گفت:این باغ زیبای منو ببین. اون عارف گفت: تو به زودی می میری. شاگردای این عارف اومدن ازو پرسیدن داستان چیه؟ اونی که می خواست بمیره تو گفتی هنوز هست ولی اونی که می خواد زنده بمونه تو گفتی می میره. عارف گفت: تو میدنی رسالت اون پیرمرد چیه؟ گفت: نه. گفت: رسالت او اینه که هرروز وقتی که از این خرابه رد می شه بالباساش خاکارو میزنه کنار روزی دوتا بچه یتیم از اینجا رد میشن. پس رسالت او زیستن در اکنون جاودانه است . گفت: پس ریالت اون یکی چیه؟ گفت: او دیگه رسالتی نداره باید بره.
در آمریکا بچه ای در سرش یه غده سرطانی داشت همه دکترا قطع امید کرده بودن. روزی اون رو بردن مرکز مشاوره. از او پرسیدن به چی علاقه داری؟ گفت: به اسلحه و بازی های فضایی. گفتن تو روزی یه ساعت به این غده تیراندازی کن. اون روزی یک ساعت به این غده خاکستری تیراندازی می کرد(اون رو تصورش می کرد) بعد از یه مدت او به مادرش گفت: مادر می دونی چیه: گفت: نه.گفت: هر چی تیر میندازم نمی خوره به هدف. دکترا رفتن ام.آر.آی کردن. دیدن اون خوب شده یعنی ذهنش رو آماده کرده.
کلید سوم؛باعث دل شکستن کسی نشیم:( خدا توی دلهاست) هر کی دل رو بشکنه یعنی خدا رو شکسته. هرچی بشکنه بی ارزشه الا دل. خریدار دل خداست.
(خانمان سوز بود آتش آهی گاهی/ ناله ای می شکند پشت سپاهی)
کلید چهارم؛بخشش: خطا عمل انسانیه و بخشش عمل الهی. ببخشیم تا رها بشیم. حضرت علی تعبیر بسیار زیبایی دارن می فرمایند که: وقتی ما از کسی می خوایم انتقام بگیریم شمشیر رو میزنیم توی بدن خودمون قبل از اینکه اون که پشتمونه رو بکشیم خودمون رو می کشیم.از نظر انرژی ثابت شده که می گن کسانیکه نمی بخشن این چاکراهای سینه شون قفل میشه و احساس خفگی می کنن.پس ببخشیم تا رها بشیم. اگر می خواهیم سرعتمون زیاد بشه باید خودمون رو خالی کنیم همانطور که یک گردباد سرعتش از باد بیشتره به خاطر اینکه توش خالیه. هر کی اذیتتون کرد ببخشیدش خودتونو رها کنید. این قانونه قانون رهایی.
کلید پنجم؛سکوت و روزه ی عشق:سخن سخت است سکوت آسان و شنیدن عاقلانه. می گن سکوت طلاست و کلام نقره. خیلی وقتا کلام ما موجهی منفی ایجاد می کنه. می دونیم کسانیکه زیاد حرف میزنن انرژی بایستشون از بین می ره. سکوت کنیم تا خودمون رو از این زبان خالی کنیم. نخستین مرحله عبادت هم خاموشیه. تمرین کنیم کلاممون رو بررسی کنیم. زمانی گناهانمون بخشیده می شود که خودمون رو خالی کنیم برای چند روز سکوت کنیم. خودمون رو تخلیه کنیم. توکل کنیم. با خدا گفتگو کنیم(گفتن ناگفتنی ها مشکل است/نیست این کارزبان کاردل است/ای خدا مارا بنماآن مقام/که در آن بی حرف می ماند کلام)در ایران قدیم چله نشینی می کردن ۴۰ روز سکوت می کردن. می گن یه روزی پیغمبر از اصحابش سوال کرد. گفت: کی می تونه تمام سال رو روزه باشه؟ سلمان فارسی کفت: من. پیامبر گفت:کی می تونه تمام شب رو شب زنده دار باشه: سلمان فارسی گفت: من. باز فرمود: کی می تونه هر روز قرآن رو ختم کنه؟ سلمان گفت: من.یه شخص عربی معترض شد و گفت چون اون غیر عربه داره به ما فخر می فروشه. پیامبر از سلمان پرسیدگفت داستان چیه؟ سلمان گفت: من در هر ماه روزه میگیرم( خداوند در آیه ۱۶۰سوره انعام فرموده:هر انسانی هرعمل نیکی که انجام دهد ۱۰ برابر به او پاداش می دهد) سلمان گفت: خب ۳روز روزه میگیرم ضربدر ۱۰ میشه ۳۰ روز. پیامبر گفت: آیا تو تمام شب رو عبادت می کنی: سلمان گفت: خودتون فرمودین که اگر با وضو بخوابید همه شب رو عبادت کردید. گفت: تو هر روز قرآن رو ختم می کنی؟ سلمان گفت: خودتون فرمودین اگر یکبار سوره توحید رو بخونید یعنی قرآن رو ختم کردین من روزی ۳بار قل هو الله می گم.
درج شده توسط : خانم طلایی
عجب صبری خدا دارد ! اگر من جای او بودم همان یک لحظه اول
که اول ظلم را می دیدم ازمخلوق
بی وجدان جهانرا با همه زیبایی و
زشتی به روی یکدگر ویرانه می کردم
عجب صبری خدا دارد ! اگرمن جای او بودم که در همسایه
صدها گرسنه چند بزمی گرم عیش و
نوش می دیدم نخستین نعره مستانه
را خاموش ان دم بر لب پیمانه می کردم
عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم که می دیدم یکی
عریان ولرزان دیگری پوشیده ازصد
جامه رنگین زمین واسمان را واژگون
مستانه می کردم
عجب صبری خدا دارد ! اگرمن جای اوبودم نه طاعت
می پذیرفتم نه گوش ازبهراستغفار این
بیدادگرها تیزکرده پاره پاره درکف زاهد
نمایان سجده ی صد دانه می کردم
عجب صبری خدا دارد! اگرمن جای اوبودم برای خاطر تنها یکی
مجنون صحرا گرد بی سامان هزاران
لیلی نازآفرین را کوبه کو آواره ودیوانه
می کردم
عجب صبری خدا دارد! اگرمن جای اوبودم به گرد شمع سوزان
دل عشاق سرگردان سراپای وجود
بی وفا معشوق را پروانه می کردم
که اول ظلم را می دیدم ازمخلوق
بی وجدان جهانرا با همه زیبایی و
زشتی به روی یکدگر ویرانه می کردم
عجب صبری خدا دارد ! اگرمن جای او بودم که در همسایه
صدها گرسنه چند بزمی گرم عیش و
نوش می دیدم نخستین نعره مستانه
را خاموش ان دم بر لب پیمانه می کردم
عجب صبری خدا دارد! اگر من جای او بودم که می دیدم یکی
عریان ولرزان دیگری پوشیده ازصد
جامه رنگین زمین واسمان را واژگون
مستانه می کردم
عجب صبری خدا دارد ! اگرمن جای اوبودم نه طاعت
می پذیرفتم نه گوش ازبهراستغفار این
بیدادگرها تیزکرده پاره پاره درکف زاهد
نمایان سجده ی صد دانه می کردم
عجب صبری خدا دارد! اگرمن جای اوبودم برای خاطر تنها یکی
مجنون صحرا گرد بی سامان هزاران
لیلی نازآفرین را کوبه کو آواره ودیوانه
می کردم
عجب صبری خدا دارد! اگرمن جای اوبودم به گرد شمع سوزان
دل عشاق سرگردان سراپای وجود
بی وفا معشوق را پروانه می کردم
درج شده توسط : خانم مریم بنایی
پاسخ :
عجب صبری خدا دارد!
که این بنده خاکی .. با آرمانهای افلاکی
نشسته بر سر راهی .. که جز او نیست راوی
ولی افسوس این را ندانند مردم خاکی
نوشته : آقای خرازی افرا (تو مترو نوشتم)
می گویند آدمها به اندازه رویاهایشان پرواز می کنند
گاهی فکر می کنم آنها که اوج می گیرندو آسمانها
را در آغوش می کشند باید چه رویاهای بزرگ وبلندی
داشته باشند
( باز هم یک جواب یک کلمه ای اما با هزار مفهوم
آره ؟ )
گاهی فکر می کنم آنها که اوج می گیرندو آسمانها
را در آغوش می کشند باید چه رویاهای بزرگ وبلندی
داشته باشند
( باز هم یک جواب یک کلمه ای اما با هزار مفهوم
آره ؟ )
درج شده توسط : خانم مریم بنایی
-خشونت را در ذهن خود پنهان کنید جایی که به آن تعلق دارد
(بربن آلدیس)
۲-انتقام همیشه مایه لذت یک ذهن حقیر وضعیف و ناتوان است
(جو وخال)
۳-اندوهگین بودن یک انسان خوب گستاخی در برابر خداوند است
(ادوارد یانگ)
(بربن آلدیس)
۲-انتقام همیشه مایه لذت یک ذهن حقیر وضعیف و ناتوان است
(جو وخال)
۳-اندوهگین بودن یک انسان خوب گستاخی در برابر خداوند است
(ادوارد یانگ)
درج شده توسط : خانم میرزاده
...مرگ من روزی فرا خواهد رسید
روزی از این تلخ و شیرین روزها...
ناگهان خوابی مرا خواهد ربود
من تهی خواهم شد از فریاد درد...
<<فروغ فرخزاد>>
روزی از این تلخ و شیرین روزها...
ناگهان خوابی مرا خواهد ربود
من تهی خواهم شد از فریاد درد...
<<فروغ فرخزاد>>
درج شده توسط : خانم علی برقی
می دونی وقتی خدا داشت بدرقه ات می کرد بهت چی گفت ؟
من که می دونم اگه گفتی ؟...... خمار نشید می گم
گفت : جایی که میری مردمی داره که می شکننت غصه نخوری
من همیشه پیشتم ... مواظبتم...
تو کوله بارت عشق می ذارم که ببخشی
قلب می ذارم که جا بدی
اشک می ذارم که همراهیت کنه
و مرگ که بدونی بر می گردی پیشم....
من که می دونم اگه گفتی ؟...... خمار نشید می گم
گفت : جایی که میری مردمی داره که می شکننت غصه نخوری
من همیشه پیشتم ... مواظبتم...
تو کوله بارت عشق می ذارم که ببخشی
قلب می ذارم که جا بدی
اشک می ذارم که همراهیت کنه
و مرگ که بدونی بر می گردی پیشم....
درج شده توسط : خانم مریم بنایی
ان هنگام که زندگی همچون ترانه ای جاری می گردد
شاد بودن اسان است اما
ارزش ادمی ان هنگام معلوم می گردد که در هنگام
سختی نیز لبخند بر لب داشته باشد
شاد بودن اسان است اما
ارزش ادمی ان هنگام معلوم می گردد که در هنگام
سختی نیز لبخند بر لب داشته باشد
درج شده توسط : خانم امیر زرگر
ای معنی انتظار یک لحظه بایست
دیوانه شدم به خاطرت کافی نیست
یک لحظه نگاهم کن و بگو
تکلیف دلی که عاشقش کردی چیست؟
دیوانه شدم به خاطرت کافی نیست
یک لحظه نگاهم کن و بگو
تکلیف دلی که عاشقش کردی چیست؟
درج شده توسط : خانم مریم بنایی
آنقدر از زندگی دلتنگ و دلگیرم
که روزی هزار مرتبه مرگ خود را آرزو می کنم
اگر زندگی مرگ است و
مرگ زندگی
پس درود به هر مرگ
مرگ بر زندگی
که روزی هزار مرتبه مرگ خود را آرزو می کنم
اگر زندگی مرگ است و
مرگ زندگی
پس درود به هر مرگ
مرگ بر زندگی
درج شده توسط : خانم علی برقی
بچه ها پس چرا دیگه شعر نمی نویسین؟؟؟؟؟؟؟
سلام.
شما این سکوت بشکنید !